De lente – vervolg

Mijn gezondheidstoestand 8 mei 2012

In maart schreef ik over de lente, het ontkiemende nieuwe leven, de veertigdagen- of lijdenstijd, Pasen en opstanding uit de dood, mijn longziekte en dat ik tijdje uit de running zou zijn vanwege een operatie aan die long. Ook schreef ik over: verwachting, verwondering, oervertrouwen, termen waar we in de kerk vertrouwd mee zijn en van waaruit we leven. We zijn nu twee maanden verder en het waren een paar bijzondere maanden, althans zo hebben wij ze beleefd. Uiteindelijk bleek alles toch nog weer in een heel ander licht te staan, dan ik en velen met mij hadden gedacht. Een longoperatie wordt niet zo maar uitgevoerd, dan moet men wel een sterk vermoeden hebben van iets ernstigs. Op de dag voor de operatie werd ik opgenomen in het ziekenhuis en voorbereid op de operatie. Terloops werd ook nog tegen me gezegd: oh ja er wordt ook nog een longfoto gemaakt, dat is routine. Stel dat er nog wat veranderd is, dan zou de operatie nog afgeblazen kunnen worden. Maar dat gebeurt haast nooit hoor, voegde ze er ‘geruststellend ‘ aan toe. Na de foto nog een scan en dan de mededeling, dat ik weer naar huis kon. Het plekje op uw long is kleiner geworden en dan opereren we niet stelde de dienstdoende longarts nuchter vast, u mag weer naar huis.

Geen levensbedreigende tumor dus – tumoren groeien alleen maar, die worden niet kleiner aldus de longarts. Wat het dan wel is, is nog steeds niet helemaal duidelijk. Wellicht is het nog een restantje van de longontsteking die ik in december had. Maar rust en medicijnen hebben wel goed gewerkt. Op de laatste foto van 2 weken geleden was het plekje nog weer verder geslonken. Goed nieuws dus en ik ben heel blij dat er uiteindelijk toch niet in mijn long is gesneden. Nu probeer ik rustig aan mijn werk weer op te pakken en ik merk dat ik dat inderdaad rustig aan moet doen. Zo’n proces met zeer intensieve onderzoeken, wel of geen operatie, leven tussen hoop en vrees en je niet fit voelen gaat je niet in de koude kleren zitten. Maar het gaat gelukkig de goede kant weer op. Wat ons in de afgelopen maanden heel goed heeft gedaan is alle aandacht van zoveel mensen. Daarom: heel veel dank voor alle kaarten, telefoontjes, emails en andere vormen van meeleven, al die goede wensen. Het heeft geholpen!

Rustig aan de zomer in dus. Werken in de tuin is fijn om weer wat conditie op te doen. Bezoek- en vergaderwerk in de gemeente en op 20 mei preek ik weer een keer. Op 22 mei weer de Dag van de Retoriek in het Witte Kerkje in Gasselte, die dit keer staat in het teken van het thema ‘verbinding’. Verder heb ik nog twee maanden studieverlof in juni en juli, waarin ik ook verder ga revalideren om in september weer volop aan de slag te kunnen. Het zijn uiteindelijk de kleine dingen die het doen. Juist die dingen die niet met geld te koop zijn, laten iets van een glimlach van de Eeuwige doorschemeren. En dat gezondheid daarvan niet de minste is, is me wel heel erg duidelijk geworden. Nogmaals dank voor het meeleven en een fijne zomer allemaal!

Ik zou het leuk vinden als je op de gedachten in dit artikel of in andere artikelen wilt reageren.