Pasen 2016

27 maart 2016

Thema: over kosmisch oervertrouwen

Overdenking

Gaat het experiment aarde lukken?
‘De redding die Ik breng duurt van geslacht tot geslacht’, zo lezen we in het profetenboek van Jesaja. Ook nu nog? denken we dan, ja, ook nu nog! Geloof dat nou maar en leef eruit. Dan hoef je je in ieder geval geen zorgen meer te maken voor de toekomst. Je eigen leven, dat van je kinderen en kleinkinderen en van al je dierbaren ligt in Gods hand en ook het voortbestaan van de gemeente van Christus is niet echt een probleem meer. De vrede op aarde ligt voor het grijpen, het Messiaanse Rijk gloort al aan de einder.
Een beetje naïef misschien? Ik ben op het ogenblik een boek aan het lezen van Maarten van Buuren en Hans Achterhuis met de titel Erfenis zonder testament, filosofische overwegingen bij de tien geboden, waarin wordt duidelijk gemaakt dat de monotheïstische godsdiensten altijd met geweld zijn verweven en geweld hebben gebruikt om zich te vestigen ten koste van andere religies en goden. En dan hebben we het niet alleen over de Islam, maar ook over het Christendom en het Jodendom. Daar zit best wel wat in, maar het is maar één kant van het verhaal. Er is binnen die godsdiensten ook zeker sprake van echte liefde, een barmhartige zorgzame God, duurzame geloofsgemeenschappen, schepping op basis van harmonieuze resonantie en verbinding.
Zo heb je dus twee botsende krachten in de wereld die duidelijker dan ooit in onze tijd met elkaar strijden. En de vraag, die ons allemaal raakt klinkt steeds vaker en duidelijker: zal de liefde het winnen van de haat, het licht van de duisternis, de verbinding van de ontbinding, de schepping van de vernietiging? Zal het experiment aarde een succes worden of gaan we er met z’n allen in terrorisme en haat aan onder door? En ik moet zeggen dat voor mijn gevoel het pessimisme in deze steeds meer toeneemt. Misschien komt dat ook wel, omdat de aanslagen steeds dichter bij komen, maar het blijft een zorgelijke ontwikkeling, want zo’n profetie of toekomstbeeld realiseert meestal zich zelf.

De Heer is waarlijk opgestaan!
De Heer is waarlijk opgestaan! Tja wat zeggen we daar eigenlijk mee, met die geloofsbelijdenis? Nou ja, in de eerste plaats natuurlijk dat de dood niet het laatste woord heeft. Er is bewustzijn, leven voorbij de grenzen van de tijd. Niet in de gedaante zoals we dat gewend zijn – Jezus ging per slot van rekening toen Hij na zijn opstanding verscheen aan zijn vrienden dwars door gesloten deuren en muren heen en verplaatste zich met de snelheid van het licht van Jeruzalem naar Galilea – maar toch, Hij was niet helemaal verdwenen. Dat doet al heel veel als het gaat om angst voor de dood en leven vanuit ontspanning. De angst is niet meer nodig en daarmee wordt je leven al een stuk rustiger en meer ontspannen. Je mag dat projectie noemen van zijn vrienden, die Jezus niet konden missen, maar zo’n psychologische verklaring vind ik toch wat aan de magere kant.
Ik denk zelf liever in termen van oervertrouwen. En jazeker ook de term oervertrouwen staat op het moment op z’n grondvesten te schudden. Als niets meer zeker is, de angst overal toeslaat, de politiek elkaar de zwarte piet toeschuift omdat men niet in staat is om onze veiligheid te garanderen – wat toch de eerste verantwoordelijkheid van de staat is – en het terrorisme niet aan banden kan leggen, tja waar met je dan nog op vertrouwen? Ik denk dat je dan in de eerste plaats op een grotere schaal moet gaan denken dan die van het eigen individuele zielenheil. De vraag: ‘kom ik wel in de hemel als ik dood ga?’ is, als het gaat om oervertrouwen op die grotere schaal, niet zo belangrijk. Bij oervertrouwen gaat het altijd om bestaansrecht, bestaansgrond – is het leven veilig en harmonieus of juist niet – en dat speelt dan met name weer als het gaat om leven en dood, individuele doodsangst en dat soort zaken. De oplossing dat je na je dood in de hemel zult worden gecompenseerd voor wat je tijdens je aardse leven hebt moeten missen – 70 maagden bij de Islamitische zelfmoordterroristen of innerlijke vrede en overvloed in de Joods Christelijke sfeer – is nog veel te ik-gericht. Het oervertrouwen dat we op dit moment nodig hebben heeft betrekking op een veel grotere werkelijkheid, bijvoorbeeld het experiment aarde of misschien wel het hele universum, waarin het individuele persoonlijke heil echt niet vergeten wordt of verloren gaat.
De Heer is waarlijk opgestaan, jazeker en dat heeft een zeer ver strekkende, veel omvattende, zelfs kosmische betekenis. Het meest elementaire bouwprincipe van alles dat is en leeft – niet alleen op aarde, maar in het hele universum – is de wet van de aantrekkingskracht, de verbinding dus. Zo vinden atomen elkaar en vormen samen moleculen die weer met andere moleculen allerlei grondstoffen en cellen vormen. Als we dus gaan leven vanuit de verbinding met de ander, met elkaar, in plaats van je eigen gelijk zeker te stellen, dan zijn we in harmonie met de schepping, de Schepper, met het hogere bewustzijn dat niet in aardse vormen en ideeën kan worden geperst, met de opgestane Heer, met de ander, met onszelf. En die opgestane Heer zal samen met anderen die leefden en leven vanuit dat ver strekkende, veel omvattende oervertrouwen het leven goed maken.

De geloofsgemeenschap
Ofwel als we de sfeer van het individuele ik-gerichte begeren verlaten, niet meer gaan vechten om het eigen gelijk van het wij-zij denken zeker te stellen, dan komen we in de sfeer van samen, ik en jij, in de sfeer van de gemeenschap, ja zelfs de geloofsgemeenschap terecht. Je bent dan verbonden met de meest krachtige positieve energie van het hele universum, de energie die van God komt, de energie die nieuwe dingen bouwt vanuit liefde en het welzijn van het geheel wil dienen in plaats van het eigenbelang.
Wat is het een zegen om deel uit te maken van een warme geloofsgemeenschap, waarin mensen elkaar zien staan, elkaar ondanks alle makken en fouten toch blijven accepteren en op handen dragen. We weten immers dat niemand volmaakt is, er altijd vergeving en verzoening mogelijk is en dat het geheel altijd veel meer is dan de simpele optelling der delen. Het geheel in dit geval is de geloofsgemeenschap die leeft vanuit de liefdevolle Geest van de opgestane Heer, die de verbindende liefdevolle lichte energie van de Allerhoogste in ons hele wezen laat stromen. Dat kun je niet organiseren, creëren of in een gouden kooitje stoppen. Houd me niet vast zegt Jezus tegen zijn door Hem zo beminde Maria. Je mag het wel met dankbaarheid ontvangen, laten werken en dan ben je gelijk tot zegen voor heel veel mensen binnen en buiten de geloofsgemeenschap.
De redding die Ik breng heeft geen einde, ze duurt van geslacht tot geslacht. Dat de Heer waarlijk is opgestaan is daarvan volgens mij een teken met ver strekkende, veel omvattende gevolgen. Zal het experiment aarde lukken? We zullen het zien. In ieder geval hebben we daar als geloofsgemeenschap een belangrijke taak, namelijk om de liefdevolle verbindende energie die komt van de Allerhoogste God van de hemelen en de aarde te laten stromen in ons hele wezen en zo ook de wereld in te brengen. Dat helpt in ieder geval meer dan doemdenkerig in ons schulpje te kruipen en daar het einde maar af te wachten. En mocht het hier toch mislukken, dan zal de kosmische kennis die het experiment aarde heeft opgeleverd vast helpen om het elders wel te laten slagen. Want de Heer is waarlijk opgestaan, Hij leeft en wij met Hem. Vrolijke Pasen allemaal.

Geloofsbelijdenis

Toen ik U leerde kennen, Heer
En durfde te bidden in Uw Naam
Zag ik nog steeds van die hoge muren
Maar … ze hadden opeens een raam

Toen ik U leerde kennen God
En durfde te danken voor Uw offer, Uw bloed
Deed ik nog steeds wat ik niet moest doen
Maar … U verlost, vergeeft en behoedt

Oh Geest van liefde …
Zo’n wezenlijk verschil
En veel meer dan vroeger
Ben ik nu gewoon even stil …

Bijbellezingen:

Jesaja 51, 1-11
Johannes 20, 1-18