De Dag van de Retoriek

Verslagje van de Dag van de retoriek in Gasselte op 21 juni 2011

Onderstaand artikeltje over de Dag van de retoriek heb ik geschreven in het kerkblad van de Protestantse Gemeente in Gasselte

Locatie : Het Witte Kerkje in Gasselte
Tijd: een gewone dag in de week in juni
Gelegenheid: Dag van de retoriek
Thema: de omwenteling van macht naar liefde
Aanwezigen: sprekers en belangstellenden uit heel Nederland

Er is iets gaande in de samenleving waarvan we soms een vaag gevoel hebben, soms is het concrete werkelijkheid, soms zitten we er ergens tussenin. Het lijkt wel of het individu hoogtij viert op het moment en allerlei rationele en machtssystemen zijn daarop gebouwd. Tegelijkertijd zijn er heel veel van dat soort systemen aan het instorten en horen we weer geluiden over waarden en normen, over samen dingen doen, over de waarde van relaties als basis van onze cultuur, over positief denken, warmte en liefde waarmee die systemen op een nieuwe manier gefundeerd en gevuld gaan worden. Aarzelend vaak, schoorvoetend, maar toch is er een beweging merkbaar die de goede kant op gaat.

Het was fijn om met zo’n zestig mensen (voor een groot deel deelnemers aan een cursus retoriek) in ons warme witte kerkje daarover van gedachten te wisselen. Tien enthousiaste jonge mensen – ’s middags vijf en ’s avonds vijf – vertelden hun verhaal over hoe zij in deze tussentijd van de oude naar een nieuwe cultuur handen en voeten proberen te geven aan hun idealen. Hartverwarmende verhalen, over lichtpuntjes, over zelfonderzoek, bewustwording en verandering, over wachten en geduld, over vertrouwen, overgave en onzelfzuchtigheid, over schoonheid en compassie. Ik heb deze verhalen ervaren als een soort van basis voor een nieuwe samenleving, waarvan sprankjes ook al echt doorwerken in de alledaagse realiteit. Onze sprekers – en met hen veel jonge mensen tegenwoordig – zijn enthousiast en nuchter tegelijk. Ze leven en werken midden in de harde werkelijkheid van macht en geld en toch gáán ze voor hun idealen die een heel andere kant op wijzen. Dat is lang niet altijd gemakkelijk en daar doen ze ook niet zweverig of overdreven idealistisch over. Juist daardoor krijgen de verhalen die het hart verwarmen zo’n enorme zeggingskracht en stimuleren ze tot anders denken en vooral ook doen. Door hun bijzondere oprechtheid spreken ze in hun gewone dagelijkse bezigheden steeds meer mensen aan en brengen een nieuw soort energie op gang, die goed voelt, lang na zindert en daardoor ook echte verandering mogelijk maakt.

Ook al hadden onze tien sprekers – en met hen de meesten van de aanwezigen – weinig of niets met de kerk als instituut, wat ze te zeggen hadden sloot meestal wonderwel aan bij wat ik zelf vaak als idealen vanuit de Bijbel in mijn preken verwoord. Iedereen was ook blij met de sfeer in en rond de kerk – dit is toch wel een bijzondere plek, wat is het hier goed toeven. Volgend jaar weer? Ik ben in ieder geval blij dat we gastheer/vrouw hebben mogen zijn voor deze bijzondere dag van ontmoeting, wederzijdse stimulering en het ervaren van een warme verbondenheid over en voorbij kerkgrenzen heen. En daarbij sluiten we denk ik aan bij de gedachten van Egbert Meijers in het vorige (jubileum-) nummer van ons kerkblad: ‘er zijn meer gelovigen dan kerkgangers … als kerk aansluiten bij wat er leeft … en er als dorpsgemeenschap goed op passen’. Dat kan allemaal als je geloof wortelt in de kracht die liefde heet en die ik verbind met God. Het geeft mij in ieder geval een fijn vertrouwen in de toekomst.

Voor wie het nodig heeft: kracht van Boven, voor iedereen: fijne vakantie,
en vanuit Gasselte een hartelijke groet van Jan Chr. Vaessen

Ik zou het leuk vinden als je op de gedachten in dit artikel of in andere artikelen wilt reageren.