Stilte-bewustzijn

14 mei 2017

Thema: over stromende energie door verschillende bewustzijnslagen

Overdenking
Bidden tot je een ons weegt?
‘Wanneer je iets in mijn naam vraagt, zal ik het doen.’ Dat is nog al wat, wat Jezus daar zegt. En waardoor deze uitspraak nog meer bevreemding wekt is, dat het vaak totaal niet strookt met onze eigen ervaring. Hoe vaak bid je je niet suf, terwijl de hemel gesloten blijft. Hoe vaak gebeurt het niet, dat je in je gebeden alsmaar in kringetjes rond draait, terwijl de hemel gewoon van koper blijft en er geen enkel signaal doorheen lijkt te komen. Ik heb het dan niet eens over de Mercedes Benz, het droomhuis of het miljoen in de Staatsloterij die maar buiten je bereik blijven. Nee, je kunt voor je gevoel om heel gewone, en ook goede dingen bidden. Werk bijvoorbeeld, als je werkloos geworden bent, of meer betekenisvol werk als je van je huidige baan niet bepaald gelukkig wordt, een gelukkig huwelijk waarin je als gelijkwaardige partners dienstbaar aan elkaar bent, genezing voor je kind, innerlijke vrede als je psychisch in de war bent, wereldvrede als je van het huidige gekrakeel op het wereldtoneel horendol wordt en ga zo maar door. Allemaal heel zinnige dingen waarom je de Allerhoogste echt wel mag vragen, je bidt en bidt en bidt en het gebeurt gewoon niet. ‘En wat jullie dan in mijn naam vragen’, zegt Jezus, ‘dat zal ik doen, zodat door de Zoon de grootheid van de Vader zichtbaar wordt.’ Doen we dan misschien iets verkeerd, snappen we iets niet helemaal, bidden we niet goed of niet goed genoeg? Kortom, wat is hier aan de hand? En wat kan de aanmoediging van Jakobus om woord en daad met elkaar te laten versmelten, één te laten zijn, hier aan toevoegen?

Woord én daad, één?
Eenzelfde soort vraag komt op bij het stukje over woord en daad, dat Jacobus de gemeente van Christus in z’n geheel voorhoudt. Ieder mens moet traag zijn in het spreken en zich haasten om te luisteren, traag ook in het kwaad worden. Immers woede brengt niets voort dat in Gods ogen rechtvaardig is. En daarom worden we aangespoord om zachtmoedig te zijn, te luisteren en echte interesse voor de ander te hebben, niet alleen te tonen, maar ook echt te hebben. En daar houdt het bij Jakobus niet op. ‘Vergis je niet’ zegt hij, ‘het horen alleen is niet genoeg, je moet wat je gehoord hebt ook doen’, je woorden met daden verbinden. En verderop: ‘Wie meent dat hij God dient, terwijl hij zijn tong niet kan beteugelen, zit op een dwaalspoor, heel zijn godsdienst is vergeefse moeite. Voor God, de Vader, is alleen dit reine zuivere godsdienst: weduwen en wezen bijstaan in hun nood, en je in acht nemen voor de wereld, onberispelijk blijven.’ Als je dit echt serieus neemt, dan bedenk je je wel tien keer voordat je je mond open trekt. Maar hoe kun je dan überhaupt nog op een normale manier met iemand communiceren. Hoe kun je nog met iemand een relatie hebben of dat nou zakelijk is, vriendschappelijk of intiem, want daarvoor is met elkaar praten, communiceren toch echt onontbeerlijk. Ik bedoel, als iedereen zou gaan zitten afwachten tot een ander wat zegt of doet, dan worden we met z’n allen wel erg passief en komt er ook weinig van de grond. De brutalen hebben de halve wereld zeggen we dan. En de grapjas voegt er aan toe: gelukkig heeft de rest de ander helft en vergeet daarbij gemakshalve dat die rest oneindig veel groter is dan het handje vol brutalen, dat door de passiviteit van die rest steeds brutaler wordt. Wat ik maar wil zeggen, is dat Jakobus wel een punt heeft, maar hoe moet je zijn ideaal van zachtmoedigheid, gelijkwaardigheid en liefde in woord én daad in vredesnaam bereiken? Wat is de weg daar naar toe?

Het stilte-bewustzijn
‘De stilte zingt U toe, o Here, in Uw verheven oord.’ We hebben de hele psalm gezongen aan het begin van deze dienst. En kijk eens wat er dan allemaal gaat gebeuren. We worden begenadigd, verzadigd met overvloed. Hij komt het dorre land doorschrijden en druipt zijn zegen in de voren. De woestijn tooit zich met een wade, de weidegrond is wit van schapen, het dal van koren blond. Het is net of alle demonen, alle tegenkrachten het zwijgen op wordt gelegd, hen al hun kracht wordt ontnomen. En weet je, dat zie je allemaal als je op een andere bewustzijnslaag gaat zitten, ik noem dat voor het gemak maar even het stilte-bewustzijn. Daarin word je je bewust van heel andere dingen dan die waar je in het normale leven mee worstelt. Daar is die worsteling dus best wel reëel, maar niet meer doorslaggevend. Ook al zijn we door schuld verloren en bijten in het stof, toch mogen we wonen in Zijn hof. Hij treedt voor ons in ’t krijt met Zijn gerechtigheid. Hij stilt de watervloed – symbool van chaos en dood – ontneemt aan de oerwateren hun vernietigende kracht, zodat de levenskracht overblijft. Het dorre land wordt er vruchtbaar door, ja zelfs de woestijn gaat gewassen voortbrengen, en mens en dier varen er wel bij.
In de stilte worden we ons bewust van de goede, scheppende en verbindende bedoelingen van de Allerhoogste God van alle hemelen en ook de aarde. En wat nog meer is, we zien het ook gewoon allemaal gebeuren in onze dagelijkse strijd om te overleven, onze worsteling met de vernietigende krachten die nog steeds werkzaam zijn in het ondermaanse waarin we leven. En we worden ons ervan bewust dat als aan de vernietigende krachten het zwijgen wordt opgelegd, de levenskrachten overblijven. Zelfs de dood – vaak gezien als laatste vijand – wordt z’n prikkel ontnomen en jaagt geen angst meer aan. Maar dan leef je dus helemaal vanuit de genade. Je hoeft niet meer te vechten voor je eigen gelijk, maar je gaat knokken voor de rechtvaardigheid, voor de liefdevolle zorg van de wees en de weduwe, de rechtelozen dus, en dat iedereen het goed krijgt. In de stilte hoef je niet meer te schreeuwen om maar gehoord te worden. In de stilte zie je veel meer. In de stilte word je zachtmoedig, traag in het spreken, haastig in het luisteren, en wat je allemaal hoort aan positieve vitale geluiden maakt je blij en dankbaar en daar ga je dan ook naar handelen. In de stilte wordt je verbonden met de meest positieve en krachtige energie die er is in het hele universum, met de liefde die van de God komt die door niets wordt beperkt of aan banden gelegd en die het goede met ons allemaal voor heeft.

Uw wil geschiede
Tja, als je vanuit deze gemoedstoestand of dit stilte-bewustzijn nog eens naar Jezus’ opmerking kijkt, dat ‘Hij zal doen wat wij Hem vragen in Zijn Naam’, dan gaat er ineens veel meer meespelen dan waar wij normaliter mee bezig zijn. Wat voor Jezus wezenlijk is in dit hele verhaal, is – zo staat er letterlijk – ‘dat door de Zoon de grootheid van de Vader zichtbaar wordt.’ Het gaat Hem er volgens mij om dat we in ons leven, midden in de strijd tussen goed en kwaad het stilte-bewustzijn van de alom tegenwoordige genade van God als basis voor ons leven gaan ervaren én op die basis ook gaan leven, denken, spreken, handelen. Pas dan kunnen we, durven we ook te zeggen als we bidden: ‘niet mijn wil maar Uw wil geschiede oh God’. Pas dan durven we te geloven dat – wat er ook gebeurt – die God uiteindelijk het beste voor ons zal bewerken, ook al worden onze gebeden helemaal niet verhoord. En pas dan gaat de stilte z’n echte werk doen, ga je het legioen engelen zien, dat jou en je dierbaren beschermt en opvangt in de moeiten van dit leven en zelfs voorbij de grenzen van de tijd. De werkelijkheid die wij gewend zijn om dood te noemen met alle nare associaties die daarbij horen, blijkt ineens ook veel minder donker te zijn en geen angst meer aan te jagen. Daar word je blij en dankbaar van en dat wil je dan weer met iedereen delen die het maar wil ontvangen. Je wordt zachtmoedig, bereid om te luisteren en actief om woord en daad met elkaar te laten versmelten. Alles gaat stromen, althans dat is mijn ervaring, als je stil wordt voor God, als je dat bewustzijn verbindt met je dagelijkse leven en daar laat werken. Je wordt een ander mens, een gezegend mens, dat straal je uit en krijg je ook weer terug. Heel bijzonder allemaal, echt genieten, ga ervoor zou ik zeggen, probeer het, laat je meenemen in de wereld van het Koninkrijk van vrede en gerechtigheid. Want ‘wat je ook vraagt in Mijn Naam’, zegt Jezus, ‘Ik zal het doen’.

Voorbeden
Lieve God,
Wij willen U ervoor bedanken, dat U niet ophoudt om ons te roepen in Uw kring van licht en kracht, dat U ons blijft trekken naar Uw bron van warmte en zachtmoedigheid en ons steeds weer vult met Uw scheppende, verbindende en liefdevolle energie, waarmee U Uw schepping koestert en bewaart. Leer ons oh God om daar op de goede manier mee om te gaan, zachtmoedig, bereid om te luisteren, gevoelig voor alles wat er in de stilte in en om ons heen gebeurt. En leer ons ook om bij alles wat wij U vragen ook te zeggen: ‘niet mijn wil maar Uw wil geschiede’ en erop te vertrouwen dat het allemaal goed komt.
Wees met iedereen voor wie het leven moeilijk is Heer Jezus. U weet van een ieder van ons waarom dat zo is. In stilte leggen wij het allemaal voor U neer en wij vragen U kom met Uw warme heilige Geest in ons hart, bid voor ons en geef ons de innerlijke rust en vrede die alle verstand te boven gaat. En niet alleen vragen wij Uw aandacht voor ons zelf, maar ook voor al die anderen die ons zo dierbaar zijn en die wij in de stilte opdragen aan Uw eeuwige barmhartigheid.
Stil gebed
Onze Vader.

Bijbellezingen
Jakobus 1, 16-27
Johannes 14, 1-14